Opið bréf til félagsmanna í Lögmannafélags Íslands.

Kæru félagar Lögmannafélags Íslands.

Hvaða dóm fellið þið um framgöngu formanns ykkar þessa dagana ?

Sennilegt er að margir ykkar finni fyrir kjánahrolli þegar þið verðið
vitni að hlaupum formannsins þessa dagana í tilraunum sínum að hindra
skoðanaskipti um stöðu svokallaðra Guðmunds og Geirfinnsmála nú í dag
þegar réttlætið hrópar úr minnsta kosti tveimur þekktum gröfum.

Eruð þið sáttir við að formaður ykkar noti mjög ósennilega frásögn sem
hann segist hafa eftir látnum manni í viðleitni sinni við að þagga
málið niður ? Í grein formannsins á www.pressan.is  þ. 20.júl. s.l.
segir hann un samtöl sín og Sævars:  „Í þeim fáu samtölum sem þau mál
bar á góma (þ.e. G.og G.mál. innsk.) fannst mér hann aldrei bitur yfir
því að hafa verið sakfelldur.“ Þar sem hann er líklega eini maðurinn í
heiminum sem hefur heyrt Sævar Ciesielski segja eða gefa annað eins í
skyn verður hann formaðurinn að þola réttlætanlegar efasemdir um
sannleiksgildi þessara orða sinna.

Ennfremur segir í fyrr nefndri grein formannsins. „Hann hvorki játaði
né neitaði aðild að hvarfi mannanna í okkar samtölum.“ Enn og aftur:
Sævar Ciesielski neitaði aðild að hvörfum mannanna ávallt og allstaðar
alla tíð.

Orð formannsins sem hann segist hafa eftir látnum manni, dæma sig
sjálf sem dylgjur og rógur. Hann virðist misskilja orðið „formaður“.

Jón Steinar Gunnlaugsson hæstaréttardómari skrifaði grein í
Morgunblaðið þ. 22. feb. ´95, þá hæstaréttarlögmaður, um stöðu og
hlutverk Lögmannafélagsins. „Félagið fer með svokallað agavald yfir
lögmönnum“ (þ.e. héraðsdóms og hæstaréttarlögmönnum innsk.) og „Þar
með hefur stjórninni verið fengið opinbert vald“ Eftir þessum orðum að
dæma er Lögmannafélagið hluti af hinu opinbera en undir hvaða valdi er
ekki ljóst af grein Jóns Steinars en varla er Lögmannafélagið
sjálfstætt opinbert vald, t.d. fimmta valdið.

Og hvernig lýst ykkur á orð formannsins í grein hans frá 20/7 ´11.
Þar segir:  „Ég get þó sagt að í mörgum öðrum sakamálum hafa
sakborningar verið sakfelldir á veikari sönnunargögnum.“

Kæru félagar. Vegna þess að í umtöluðu máli voru engin sönnunargögn
(0. sönnunargögn), væri fróðlegt að upplýst væri hvaða mörgu mál hann
ræðir um. Að vísu væri eitt dæmi fullnóg að svo stöddu.

Fullyrðingar hans um að engin ný gögn hafi komið fram og að menn skuli
ekki gleyma hverjir komu saklausum fjórmenningum í fangelsi, má setja
til hliðar að sinni.

Hafi formaðurinn steytt á skeri í þessari grein sinni tekur steininn
úr í næstu grein sem hann skrifar og birtist á www.visir.is   6. ágúst
2011 og er svargrein við grein Einars Steingrímssonar stærðfræðings
frá 26. júlí s.l.  Í grein sinni er formaðurinn ósáttur við skrif
Einars um formann Lögmannafélags Íslands og forseta Lagadeildar
Háskóla Íslands og segir: „Lítur Einar svo á að þessir framámenn innan
lögfræðistéttarinnar telji formsatriðin mikilvægari en réttlætið“.

Burtséð frá því að formaðurinn talar um sjálfan sig sem framámann í
þriðju persónu,  þá bregst hann til varnar fyrir formann félagsins og
þar sem hann er sjálfur þessi formaður þá hlýtur að teljast að hann
tali sem formaður Lögmannafélags Íslands í þessari seinni grein sinni.

Kæru félagar, hvernig líst ykkur á tóninn hjá formanninum í seinni
grein sinni þann 6.júlí 2011 ? „Ég hef ... gjarnan deilt á þá sem
telja pólitískar skoðanir sínar sérstakt réttlætismál “.  Og bætir
við:  „Ég tel slíka hugmyndafræði beinlínis andstæða réttarríkinu.“

Sjálfsagt er það þannig að allt fólk byggir sýn sína á réttarfar, sem
aðrar skoðanir sínar, út frá einhverskonar pólitískri-heimspekilegri
skoðun og virðist það vera eðlilegt og með öllu óhætt.

Þessi seinni grein formannsins er full af dylgjum um pólitískar
kenndir manna sem eru ekki sammála honum,  t.d.  „hugmyndafræði Einars
og pólitískra samherja hans um að...“  og  „aðför Einars að
stjórnendum rannsóknarinnar ... að hætti pólitískra ofstækismanna.“
Það er eitthvað skuggalegt við svona málflutning.  Eða hvað finnst
ykkur?

Kæru félagar, er ekki öruggt að hið opinbera vald sem Jón Steinar
talar um að félagið hafi, sé einungis innan félagsins ?

Grein formannsins er líka full af hálfsannleik og hálflygi en því
miður líka beinni lygi.

Dæmi:  „Sakborningar voru mörgum sinnum leiddir fyrir dómara við
rannsókn málsins með verjendum sínum án þess að draga framburð sinn
til baka. Það var ekki fyrr en fyrir dómi, eftir útgáfu ákæru, sem
sumir drógu framburð sinn til baka en þó ekki allir og hafa ekki enn
gert það.“

Það væri að bera í bakkafullan lækinn að fara enn eina ferðina að
hrekja þessar fullyrðingar.  Þó er vert að halda til haga orðum hans
„og hafa enn ekki gert það.“ þ.e.a.s. að enn hafi ekki allir dregið
játningar sínar til baka.  Staðreyndir tala sínu máli og segja annað.

Kæru félagar eins og þið allir vitið þá drógu öll sem dæmd voru í
HRmáli 214/1978  játningar sínar til baka sem enn höfðu ekki gert það,
auk annara lykilvitna, sem líka drógu framburði til baka við
endurupptökuferlið fyrir röskum 15 árum síðan. Þetta vita allir, nema
til komi viljandi vanþekking eða bara andleg leti.

Kæru félagar, formaðurinn heldur áfram: „Ég sé aftur á móti ekki rök
til þess að Guðmundar og Geirfinnsmálin verði endurupptekin þar sem
sönnunin fólst aðallega í mati á framburði sakborninga og vitna.“

Svo var það þetta með vitnin.  Það voru einungis tvö vitni sem gátu tengt
einhvern af hinum dæmdu, beint eða óbeint, við annað hvort Guðmund eða
Geirfinn.  Tvær stúlkur sem töldu að þær hafi séð Kristján Viðar með
Guðmundi í Hafnarfirði kvöldi sem hann hvarf.  Þessi tvö einu vitni
drógu líka sinn framburð til baka við endurupptökuferlið þannig að það
eru engin vitni sem tengir hin dæmdu við hvorugan af þessum horfnu
mönnum. 0 vitni.

Kæru félagar, þetta vita allir sem telja sig lögmenn með lögmönnum
nema formaður ykkar og slæmt ef það á að þurfa að dæma ykkur eftir
núverandi formanni sem vílar ekki fyrir sér að slá fyrir neðan
beltisstað þegar hann segir í seinni grein sinni: „Rétt er að benda á
í þessu sambandi að játningar sakborninga í Guðmundarmáli komu fram
eftir stuttan tíma í gæsluvarðhaldi“ Þetta eiga að heita rök fyrir því
að ekki hafi verið svo mikill tími til pyntinga.

Kæru félagar, kannski veit formaður ykkar ekki um aðdraganda þessarar
fyrstu játningar en hann á eða ætti að sjálfsögðu að þekkja.  Ung
stúlka þá rétt tvítug Erla Bolladóttir með barn á brjósti var hneppt í
gæsluvarðhald og barnið tekið frá henni. Áður er hún spurð hvort hún
tengist  innbroti í ríkissjóð í gegnum P&Síma.  Henni eru ekki sýnd
þau ótvíræðu gögn gegn henni (árs gamall framburður 5 fullgildra vitna)
sem lögreglan bjó yfir heldur látin halda að lögregluna bara gruni
hana. Þannig að hún að sjálfsögðu reynir að vernda sjálfa sig og
neitar sök og er þá dæmd í 30 daga ónauðsynlegt gæsluvarðhald.

Hún gefst svo upp eftir u.þ.b. viku  en í staðinn fyrir að sleppa þá
út til barnsins síns er hún sett í aðra og enn verri stöðu þegar
viðnámsþróttur hennar er með öllu upp urinn og hún þá spurð um
tveggja ára gamalt mannshvarf. Hún átti að muna eitthvað og
yfirheyrslumenn ætluðu bara að hjálpa henni til þess og loks fengu
þeir sitt.

Þegar haft er í huga að sannanlega hafði lögreglan fullgild gögn gegn
henni í póstsvikamálinu (5 vitni) en leggur ekki fram sín afgerandi
gögn,  þá er eitthvað undarlegt í gangi. Svona framganga er, var og
verður alltaf ólögleg. Ef lögreglan hefði kynnt henni gögnin gegn
henni, hefði hún sjálfsagt ekki verið lengur en klukkutíma í haldi og
þá fengið eftir játningu að fara út til sinna. Þetta telst vera með
efstu stigum sálrænna pyntinga.
(sjá www.mal214.com   Bók VII. bls. 155-6

Kæru félagar, hvernig líst ykkur á formanninn ?  Ef það er þannig að
eftir höfðinu dansa limirnir þá er úr vöndu að ráða og engin önnur
leið vænleg en að fá sérhæfðan lögmann frá útlöndum.

Að lokum: Í grein sinni frá 22.feb.´95 fjallar Jón Steinar um
þáverandi formann sem virðist hafa gerst svo djarfur vegna sinna eigin
stjórmálaskoðana að, sem formaður, berjast fyrir mannréttindum á
vettvangi Lögmannafélagsins og segir: „ Á aðalfundi félagsins sem
framundan er á næstu vikum mun verða skipt um formann“  Svo mörg voru
þau orð.  Verður einhver fundur hjá ykkur á næstu vikum kæru félagar?

Sigurþór Stefánsson