Dómur HR á vef ríkissaksóknara

Þann 7. Október 2011 tilkynnti Ögmundur Jónasson að skipaður hefði verið starfshópur til að fara yfir rannsókn Hæstaréttarmálsins nr. 214/1978 – Guðmundar og Geirfinnsmáls. Almennt virðist þessi ákvörðun Ögmundar njóta stuðnings, t.d. sýndi könnun Fréttablaðsins í okt. 2011 að u.þ.b. 80% landsmanna fagna þessari ákvörðun ráðherrans. Könnun MMA, viku síðar sýnir að 82%eru fylgjandi endurupptöku málsins. Í framhaldinu gerðist það síðan að Ríkissaksóknari birti dóminn í málinu á heimasíðu embættisins. Er það vissulega alltaf fagnaðarefni að aðgengi almennings að gögnum málsins aukist. Reyndar hefur þessi dómur verið aðgengilegur  á vefsíðunni  www.mal214.com allar götur síðan 1997. Var hann þá rækilega kynntur í fjölmiðlum, með sjónvarpsviðtölum og pomp og prakt og hefur fengið mikla aðsókn þar. Einnig má nefna að lögregluskýrslur og önnur gögn úr málinu hafa verið aðgengileg í nokkur ár á sama vef. Þannig að áhugamenn um málið geta nú lesið dóm Hæstaréttar og einnig þau gögn sem hann byggir á. Dómurinn er um 670 bls. að lengd. Eðli málsins samkvæmt er þarna samankominn  sá rökstuðningur sem dómarar finna í gögnum málsins fyrir niðurstöðu sinni, sem var að sakfella. Að mati dómaranna liggur sönnunin í því samræmi sem myndast um málavöxtu hjá hinum sökuðu. Hins vegar eru engin engin efnisleg sönnunargögn. Að sjálfsögðu er þar ekkert um það að framburðir voru teknir til baka, nema í þeim tilfellum sem það gerðist fyrir dómi. Engin umfjöllun er þannig um það að Guðjón Skarphéðinsson dró sinn framburð til baka, einnig Gunnar Jónsson, Albert  o.s.frv. Ágætt er að hafa í huga við lestur dómsins að verulegt magn upplýsinga átti eftir að koma fram síðar, bæði frá sakborningum, vitnum og fangavörðum, afrit fangelsisdagbókar sem dómurinn notaði var falsað o.s.frv. Í greinargerð Ragnars Aðalsteinssonar sem var lögð fram 1997, eru hundruð atriða tekin fyrir þar sem niðurstaðan er véfengd. Þannig að jafnframt því að allir eru hvattir til að kynna sér dóminn, sem er sannarlega engin skemmtilesning, heldur fullur af óhugnanlegum ofbeldislýsingum, eru lesendur hvattir til að spyrja sig :

Hvar er sönnunin ?

Og kynna sér einnig þá gagnrýni sem fram hefur komið á dóminn.

T.H.