Straumhvörf ?

 

Í íslensku réttarfari er játning ígildi sönnunar.
Í GG málum byggjast sakfellingar alfarið á játningum sakborninga.
Hvorki í dómi Hæstaréttar frá 1980 né í hinni 14 klst sóknarræðu Þórðar Björnssonar var því svo mikið sem haldið fram, að um efnisleg sönnunargögn væri að ræða.

Í hvorugu morðmálinu er lík. Ekki heldur morðvopn. Ekki spor, ekki hár né önnur efnisleg gögn, þrátt fyrir að meintur vettvangur sé þekktur í báðum málum.

Nú hefur Rannsóknarnefnd Innanríkisráðuneytisins lokið störfum. Samkvæmt fréttum er niðurstaðan nokkuð afgerandi:

„Samkvæmt heimildum Pressunnar er álit Gísla Guðjónssonar afdráttarlaust; Um falskar játningar var að ræða.“ (Pressan.is 12.03. 2013).

Sé þetta rétt haft eftir, munu sjálfsagt einhverjir þeirra sem hæst hafa talað gegn endurupptöku HR máls 214/1978 hafa verulegar athugasemdir við þessa niðurstöðu.

Enda væri þá um að ræða straumhvörf í langri sögu þessara mála.

TH

 

 

Athugasemdir

[Einar Steingrímsson (IP-tala skráð) 12.3.2013 kl. 22:03]

Mér skilst reyndar að játning sé ekki nóg, skv. sakamálalögum nr. 88/2008, heldur þurfi hún að styðjast við önnur sönnunargögn.

Hitt er annað að í þessu máli virðist hafa verið sakfellt eingöngu á játningum sakborninga, þ.e.a.s. á einni af þeim útgáfum sem rannsakendum tókst að láta alla sakborninga játa, þótt þeir væru allir í einangrun. Það eitt ætti að nægja til að gera slíkar játningar einskis verðar.

Og, ég leyfi mér að efast um að sakfellt hefði verið í nágrannalöndum okkar í máli með engum sönnunargögnum, og þar sem nákvæmlega ekkert bendir til að afbrot hafi verið framið.

Þess vegna sýnist mér þetta vera augljóst dómsmorð.

[Tryggvi Hübner, 12.3.2013 kl. 23:45]

HR telur sönnunina liggja í því samræmi í atburðalýsingu sem birtist í framburðum ákærðu. En tekur hins vegar ekkert tillit til þess hvernig þetta samræmi myndaðist.

[Tryggvi Hübner, 12.3.2013 kl. 23:48]

Hins vegar finnst mér frétt Pressunnar vekja mun fleiri spurningar en hún svarar. Ég velti fyrir mér hver sé heimildarmaður fyrir þessum stórtíðindum, ef sönn reynast.